Υπέρτιτλοι της πλάκας

Το Τέταρτο Κουδούνι / 2 Αυγούστου 2012

Ήταν για μένα _ αλλά όχι μόνο για μένα _ η ευχάριστη έκπληξη του φετινού Φεστιβάλ Επιδαύρου: οι αριστοφανικές «Εκκλησιάζουσες» του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και του «Θεάτρου του Νέου Κόσμου». Κι η πρώτη φορά που γέλασα από καρδιάς σε Αριστοφάνη μετά από χρόνια _ στη σκηνή του Νέου με την Νέα και τις τρεις Γριές.

Το άπαιχτο στην Ελλάδα έργο για δυο πρόσωπα του σύγχρονου αμερικανού Νιλ ΛαΜπιούτ, ενός συγγραφέα μ’ εξαιρετικό ενδιαφέρον και μ’ ένα ιδιόρρυθμο, ανατρεπτικό χιούμορ, «Δάσος, βαθύ και σκοτεινό» _ ποιητικότατος τίτλος _ θ’ ανεβάσει το χειμώνα _ 5 Δεκεμβρίου η πρεμιέρα _ στο δικό του «Τόπος Αλλού», στην Κεντρική Σκηνή του, ο Νίκος Καμτσής σε μετάφραση που συνυπογράφει με την Αντωνία Τζοτζολάκη. Πρωταγωνιστούν ο Μάξιμος Μουμούρης κι η Τζωρτζίνα Παλαιοθόδωρου.

Στο έργο, που χαρακτηρίζεται «ένα παραμύθι εφιαλτικό, ένα ‘Χάνσελ και Γκρέτελ’ επικίνδυνο και αγωνιώδες» και που μοιάζει να προσεγγίζει τον Ντέιβιντ Μάμετ, δυο αδέλφια, ένας άντρας και μια γυναίκα, αυτή διανοούμενη, κοσμήτωρ των ανθρωπιστικών επιστημών στο τοπικό κολέγιο κι αυτός χειρώνακτας με κάποια ενδιαφέροντα, μια νύχτα με καταρρακτώδη βροχή, αποκλεισμένοι σε μια καλύβα, «περπατούν», όπως σημειώνεται, «στα κακοτράχαλα δαιδαλώδη μονοπάτια του δάσους της μνήμης, των πόθων τους, των απωθημένων τους, της αλήθειας τους, παραπαίοντας και προσπαθώντας να βρουν τον εαυτό τους και μια αχτίδα φωτός μέσα στο πηχτό σκοτάδι. Άλλοτε σε λυσσαλέα σύγκρουση μεταξύ τους κι άλλοτε πιασμένοι χέρι - χέρι περπατούν στο βαθύ σκοτεινό μονοπάτι της γνώσης _ κυρίως της αυτογνωσίας τους _ τη στιγμή που οι λύκοι αλυχτούν γύρω τους». 

Το «Δάσος, βαθύ και σκοτεινό», το πιο πρόσφατο έργο του ΛαΜπιούτ, που ’κανε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Μάρτιο του 2011 στο λονδρέζικο Γουέστ Εντ και την αμερικάνικη πρώτη του τον περασμένο Απρίλιο στο Σικάγο, ανεβαίνει με δραματουργό τον Πολύκαρπο Πολυκάρπου, σκηνικά και κοστούμια Μίκας Πανάγου και μουσική Κώστα Χαριτάτου.

Αρκετά έργα του Λαμπιούτ έχουν παρουσιαστεί στις ελληνικές σκηνές με πιο πρόσφατο το μονόπρακτο / μονόλογο «Medea Redux» που ερμήνευσε _ εξαιρετικά _ στο αμερικάνικο πρωτότυπο η Ζωή Μυλωνά στο θέατρο «Πορεία» μόλις την περασμένη άνοιξη σε σκηνοθεσία Μαρίας Ξανθοπουλίδου.
Πριν απ’ το «Δάσος, βαθύ και σκοτεινό», από 27 Σεπτεμβρίου μέχρι και 28 Οκτωβρίου, στο «Τόπος Αλλού» θα επαναληφθεί το έργο της Μπριζίτ Ζακ «Ζουβέ - Ελβίρα» στη σκηνοθεσία του Κώστα Αρζόγλου με τον ίδιο και την κόρη του, Ορόρ Μαριόν. 

Φαντάσου τι πληγές […] έχουν όλα αυτά τα παιδιά μέσα τους, που ξημεροβραδιάζονται με την αποδόμηση. Τα συμμερίζομαι»: το κλείσιμο της εξαιρετικής συνέντευξης που ’δωσε ο Λευτέρης Βογιατζής, με το πολύ ιδιαίτερο χιούμορ κι αυτή την εν… πλήρη συγχύσει αθωότητα που τον διακρίνει, στην Βένα Γεωργακοπούλου και που δημοσιεύεται στο πρόσφατο φύλλο της «ΕΦ» του Ελληνικού Φεστιβάλ. Τον περιμένουμε μεθαύριο, τον μολιερικό του «Αμφιτρύωνα». Με χαρά. 

Όταν φιλοξενείς έναν ξένο θίασο _ όπως το «Aquila Theater» που ’ρθε απ’ τις ΗΠΑ στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για να παρουσιάσει τον «Ηρακλή (μαινόμενο)» του Ευριπίδη σε μια παράσταση που ευφυώς αντικαθιστούσε τα στάσιμα με μαρτυρίες βετεράνων απ’ τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τους πολέμους στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ αλλά η υλοποίησή της μου φάνηκε επίπεδη _, οφείλεις, εις ένδειξη σεβασμού προς τους θεατές και προς τους φιλοξενούμενους, πρώτον, αν όχι να ’χεις εκδώσει για τους θεατές κάποιο πρόγραμμα, τουλάχιστον να ’χεις τυπώσει ένα πολυγραφημένο μονόφυλλο με δυο λόγια για το τι θα δουν κι από ποιους.

Και, δεύτερον, οφείλεις τη μετάφραση για τους υπέρτιτλους στα βίντεο _ που ’ταν σχεδόν η μισή παράσταση _ να την αναθέτεις σε κάποιον με στοιχειώδεις γνώσεις της αγγλικής. Διότι, αν δεν το κάνεις, μπορεί να προκύψει _ όπως και προέκυψε _ μια ντροπιαστική ασυναρτησία εάν όχι ένα αποτέλεσμα τόσο φαιδρό που γελοιοποιεί την παράσταση.

Θα ’χουμε, λοιπόν, το χειμώνα «Οδύσσεια» απ’ τον Ρόμπερτ Γουίλσον στο Εθνικό, θα ’χουμε «Ιλιάδα» απ’ τον Στάθη Λιβαθινό, θα ’χουμε όμως και το βασισμένο στην «Οδύσσεια», επίσης, «Wanderings of Odysseus» («Περιπλανήσεις του Οδυσσέα») _ τον Σεπτέμβριο, στο Ίδρυμα Κακογιάννης. Παράσταση του Καλοκαιρινού Θεάτρου του Στάνφορντ που υπάγεται στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, σε δραματουργική προσαρμογή και σκηνοθεσία του καθηγητή του Στάνφορντ Ρας Ρεμ και στο πλαίσιο της συνεργασίας του Ιδρύματος με το αμερικάνικο Πανεπιστήμιο. Άρα, ομηρικός προβλέπεται ο θεατρικός χειμώνας μας.

Η τραγουδίστρια Ελεονώρα Ζουγανέλη θα ’ναι, πλάι στην Άννα Βίσση που θα κρατήσει και πάλι το ρόλο της Βασίλισσας Ροζάνας, η Μάγισσα στους «Δαίμονες», τη ροκ όπερα των Νίκου Καρβέλα – Σταύρου Σιδερά, που θ’ ανεβεί, όπως σας έγραφα στις 28 Ιουνίου στο «Τέταρτο Κουδούνι», την επόμενη άνοιξη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, στη σκηνή του «Παλλάς», είκοσι ένα χρόνια μετά το πρώτο της ανέβασμα στο Αττικόν _ σεζόν 1991 / ’92. 

Είναι η πρώτη «ενήλικη» εμφάνιση της Ελεονώρας Ζουγανέλη στο θέατρο _ μικρή, έχει παίξει σε παραστάσεις για παιδιά. Το ρόλο στο ανέβασμα του ’91 είχε ερμηνεύσει η Μαριάνθη Σοντάκη. Ντάνιελ _ ρόλος τον οποίο πρωτόπαιξε ο Γιάννης Σαμσιάρης _ θα ’ναι, όπως ήδη γράφτηκε, ένας τραγουδιστής επίσης, που φλερτάρει όμως με την ηθοποιία: ο Πάνος Μουζουράκης.

Δυο ξένους σκηνοθέτες κάλεσε φέτος το καλοκαίρι η Λυρική μας. Για τον «Τροβατόρε» και την «Τόσκα» της. Και οι δυο, εκτός απ’ τη σκηνοθεσία, ήθελαν να κάνουν _ κι έκαναν _ και τα κοστούμια και τα σκηνικά _ ο πρώτος και τους φωτισμούς. Ναι, σκηνικά σε μια τόσο δύσκολη σκηνή όπως του Ηρώδειου, την οποία αγνοούσαν… Με ολέθρια, κατά τη γνώμη μου, αποτελέσματα. Αλήθεια, γιατί οι σκηνοθέτες επ’ εσχάτοις θέλουν να φάνε το ψωμί των σκηνογράφων και των ενδυματολόγων; Πιστεύουν όντως πως είναι ικανότεροι και στους τομείς αυτούς;

Προ 50ετίας 

Τα Θεατρικά Νέα

Αύριο το βράδυ, στο Ωδείον Ηρώδου του Αττικού, το Εθνικό Θέατρο θα παρουσιάση στην σειρά των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών την τραγωδία του Ευριπίδου «Εκάβη». Τον επώνυμο ρόλο θα υποδυθή η Κατίνα Παξινού. Συμπρωταγωνιστούν ο Αλέξης Μινωτής, η Άννα Συνοδινού και ο Θάνος Κωτσόπουλος. 3 Αυγούστου 1962.  

Την ερχομένη Παρασκευή αναχωρούν στο Παρίσι ο Δημήτρης Μυράτ και η Βούλα Ζουμπουλάκη. Μετά την γαλλική πρωτεύουσα, θα επισκεφθούν την Ισπανία, όπου ο Δημήτρης Μυράτ θέλει να έχη άμεση αντίληψι της ζωής των λαϊκών, ιδίως τάξεων, προκειμένου να παρουσιάση τον χειμώνα στο θέατρο «Αθηνών» την «Μαλκερίδα» του Λόρκα. 6 Αυγούστου 1962.


Ανεχώρησε χθες στα Γιάννενα το κλιμάκιο αρχαίου δράματος του Εθνικού Θεάτρου που θα παρουσιάση το Σάββατο και την Κυριακή στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης τις τραγωδίες του Σοφοκλέους «Αντιγόνη» και «Αίας». 7 Αυγούστου 1962.

Ήλθε στην Αθήνα ο σκηνογράφος Νίκος Γεωργιάδης, που έχει παρουσιάσει εργασίες του με εξαιρετική επιτυχία στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, την Κοπεγχάγη, τη Στουτγάρδη και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις […]. 8 Αυγούστου 1962.

Δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ».