Κήποι μαγικοί

Το έργο. Ο Σίρο, ένας μικρός Γιαπωνέζος, σε χρόνια πολύ παλιά, κάνει ένα μεγάλο ταξίδι. Περνάει ποτάμια και γέφυρες, λίμνες και καταρράκτες και δάση πριν φτάσει στην πλατειά θάλασσα. Όταν γυρίζει θέλει να εκφράσει τις εντυπώσεις του. Δεν υπήρχαν τότε φωτογραφικές μηχανές και κινητά και instagram για να δείξει αυτά που είδε στους δικούς του και στους φίλους του… Ούτε αρκείται στο να τα διηγηθεί. Κάθεται και φτιάχνει, όμως, με τα χέρια του κήπους. Κήπους που ζωντανεύουν τις ομορφιές που θαύμασε στο ταξίδι του. Από τότε, κατά το μύθο, ξεκινάει η ιστορία των περίφημων γιαπωνέζικων κήπων.

Η Γιάννα Ροϊλού και ο Δημήτρης Σεϊτάνης με τους «Γιαπωνέζικους κήπους» τους έγραψαν (2004) για τα παιδιά ένα απλό, γλυκό κείμενο/αφήγηση σαν παραμύθι ξεκινώντας από την τεχνολογία που είχαν στη διάθεσή τους.

Η παράσταστη. Και η τεχνολογία αυτή είναι ένα «μαγικό χαλί» με αισθητήρες που πάνω του «ζωγραφίζονται» οι κήποι του Σίρο _ αλλάζουν σχέδια, χρώματα, μορφή, ανάλογα με τις κινήσεις αυτού που πατάει πάνω του. Με ενορχηστρωτές μία αφηγήτρια και τον Σίρο που δεν μιλάει αλλά κινείται και εμψυχώνει τα παιδιά, ο Δημήτρης Σεϊτάνης που υπογράφει και τη σκηνοθεσία έστησε, συνεπικουρούμενος από την Ελένη Στρούλια (σκηνογραφική επιμέλεια και κοστούμια) και την  Έφη Καρακώστα (κίνηση), ένα γοητευτικό διαδραστικό δρώμενο που αντέχει από το 2004.

Οι ηθοποιοί. Άψογος στην ενεργητικά βουβή παρουσία του και με σωστή κίνηση ο Παναγιώτης Αλεξανδράκης. Η Ευριδίκη Ψαλτίδου, έστω και μέσα από μια απλή αφήγηση, αποδεικνύει την κλάση της.

Το συμπέρασμα. Μια ελκυστική διαφορετική πρόταση στο χώρο του θεάτρου για παιδιά τα οποία σας διαβεβαιώνω πως θα γοητευτούν.

Θέατρο «Ακαδήμεια», από το «Θέατρο Νέων», 10 Φεβρουαρίου 2013. 

ΥΓ Ο χώρος. Πρωτοπήγα, αν και είναι τρία χρόνια που δημιουργήθηκε στα κτίσματα ενός παλιού συνεργείου αυτοκινήτων στην Ακαδημία Πλάτωνος, στο θέατρο «Ακαδήμεια»: πέτρα, μια υπέροχη, ηλιόλουστη αυλή με ένα τεράστιο δέντρο, με τραπεζάκια έξω και με πατάρι _ στεγασμένο _ για καλοκαιρινές εκδηλώσεις, ένα θέατρο και οι βοηθητικοί χώροι του _ φουαγιέ, κυλικείο, γραφεία, τουαλέτες… _απολύτως λειτουργικά χωρίς τίποτα το επιδεικτικό, καλό και διακριτικό γούστο, όλα αρμονικά συνταιριασμένα. Μια εικόνα, εν ολίγοις, εντελώς διαφορετική από τις θεατρικές αίθουσες που έχουν δημιουργηθεί ή ξεπηδούνε τελευταία είτε με μεγάλη προχειρότητα στημένοι είτε πλασάροντας τη βρωμιά και το γυφτιλίκι και το σκουπιδαριό ως «εναλλακτική πρόταση».