Το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων από τον Κύριο Ημών υπουργό Πολιτισμού…

Το Τέταρτο Κουδούνι / 25 Ιουλίου 2013

Δε θα θιγεί το Φεστιβάλ Αθηνών απ’ τη μεταφορά του υπουργείου Πολιτισμού στα κτίρια του εργοστασίου Τσαούσογλου _ «Πειραιώς 260» το ξέρουμε εμείς… _ δήλωσε ο ΥΠΠΟΑ Πάνος Παναγιωτόπουλος. Δηλαδή, για να καταλάβω, οι δεκαεφτά, όπως διάβασα, Υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ θα χωρέσουν στην «Πειραιώς 260» ΜΑΖΙ με το Φεστιβάλ; Δεν έχω πλήρη χωροταξική εικόνα του συγκροτήματος αλλά, εμένα, ολίγον στο θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων απ’ τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό μού κάνει αυτό. Έχει αρχίσει δε να μου δημιουργείται η εντύπωση πως αυτός ο υπουργός είναι οπαδός της παροιμίας «και την πίτα ολόκληρη, και το σκύλο χορτάτο»… Εκτός κι αν εννοεί πως θα βάλουν το Φεστιβάλ σε τίποτα αποθηκούλες που θα τους ξεμείνουν. Όσο για την ατάκα «προχωράει με ταχύτητα το θέμα της μεταφοράς», ε, ναι, ήταν μια πηγή ευθυμίας και γέλιου ασυγκράτητου στις ζοφερές μέρες που ζούμε. Εδώ είμαι κι εδώ είστε και θα τα ξαναπούμε…

«Ένας εχθρός του λαού» ανάρπαστος! Φαίνεται πως το έργο του Ίψεν έχει ξαφνικά αποκτήσει επικαιρότητα τρομερή. Το χειμώνα είδαμε το έργο στην Αθήνα σε σκηνοθεσία Στέφανου Ληναίου, με τον ίδιο και την Έλλη Φωτίου, στο «Άλφα» αλλά και στις «Μορφές Έκφρασης» με σκηνοθέτη τον Νίκο Περέλη απ’ τον Θωμά Κινδύνη που τώρα κάνει καλοκαιρινή περιοδεία με το έργο _ σε σκηνοθεσία που υπογράφει ο ίδιος πλέον, δηλαδή είναι άλλη παράσταση; «Εχθρό του λαού» είδανε και στην Θεσσαλονίκη σε διασκευή – σκηνοθεσία Μαρίας Μπαλτατζή στην αίθουσα «Πολιτεία Θεάτρου». Ο Τόμας Όστερμάγιερ έφερε προ ολίγων ημερών με την «Σάουμπίνε» του τη δική του, πολύ ενδιαφέρουσα εκδοχή του «Εχθρού» στο Φεστιβάλ Αθηνών (όπου ο κ. Ληναίος δεν παρέλειψε να παραστεί και να εκφράσει μεγαλοφώνως, στα πρόθυρα του εγκεφαλικού σχεδόν, τις απόψεις του κατά της γερμανικής παράστασης απαιτώντας _ εντελώς άσχετο… _ τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάει η Γερμανία, όχι ο Όστερμάγιερ κι η «Σάουμπίνε»). 

Τώρα διαβάζω στο δελτίο Τύπου που μου στείλανε, «Εχθρό του λαού» θα παρουσιάσει κι ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου τον επόμενο χειμώνα. Σκηνοθέτης, ο παλιός μας καλός γνώριμος, ο Σέρβος Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς. Ο οποίος, μάλιστα, μαθαίνω πως αυτόν τον καιρό παρουσίασε το Πρώτο Μέρος του «Ερρίκου Δ΄» του Σαίξπηρ στην Μπίτολα (Μοναστήρι) της γειτονικής χώρας, της υφ’ ημών επονομαζομένης πουΓουΔουΜου. Όπου, παρακαλώ, οργανώνεται _ σήμερα λήγει _ Διεθνές Φεστιβάλ Σαίξπηρ μ’ εφτά θιάσους _ μέχρι κι από Κίνα. Κι όπου ο «Ερρίκος Δ΄» _ κάτι σαν άξονας του Φεστιβάλ _ παρουσιάστηκε πλήρης _ και τα τρία ανεξάρτητα Μέρη του, όπως ακριβώς παίχτηκαν πέρσι στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Σέξπιρ που οργανώθηκε στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας η οποία συνόδευε τους εκεί Ολυμπιακούς Αγώνες: το καθένα από διαφορετικό θίασο και σκηνοθέτη.  

Το πρώτο, του Μιλιβόγιεβιτς, από σέρβικο _ το Εθνικό Θέατρο της Σερβίας, απ’ το Βελιγράδι _, το Δεύτερο από θίασο αλβανικό _ το Εθνικό Θέατρο της Αλβανίας, από Τίρανα _ και το Τρίτο απ’ το ντόπιο Εθνικό Θέατρο της Μπίτολα.

Είναι η χειρότερη, ίσως, θεατρική είδηση της χρονιάς -εμένα με πόνεσε: η «Μικρή Πόρτα» της Ξένιας Καλογεροπούλου αναστέλλει τη λειτουργία της. Χωρίς να ’χει δώσει κανένα σημάδι γήρατος και παρακμής. Μετά από σαράντα ένα χρόνια συνεχούς παρουσίας ο θίασος, ο ταμένος στην ψυχαγωγία του Παιδιού, που ξεκίνησε ως Παιδική Σκηνή του θιάσου Γιάννη Φέρτη – Ξένιας Καλογεροπούλου για να μετεξελιχθεί σε «Μικρή Πόρτα», δε θα λειτουργήσει «τουλάχιστον την επόμενη σεζόν». Ούτε το θέατρο «Πόρτα». «‘Θα το κλείσουμε για ένα χρόνο για να πάρουμε κουράγιο’, αναφέρει σε δηλώσεις της η Ξένια Καλογεροπούλου και υποστηρίζει πως ‘επειδή πια το θέατρο για παιδιά έχει γίνει κάπως περίεργο, με όλα αυτά τα θεάματα, θέλουμε να το ψάξουμε πριν ξαναξεκινήσουμε» διαβάζω στα «Νέα».

Όσα χρωστάμε εμείς και τα παιδιά μας και τα παιδιά πια των παιδιών μας στην Ξένια Καλογεροπούλου που ίδρυσε την «Μικρή Πόρτα» και την κράτησε μαζί με τους πιστούς ανθρώπους της και την εμψύχωσε ολ’ αυτά τα χρόνια είναι εν πολλοίς γνωστά. Η ιστορία του θεάτρου μας θα τα γράψει. Θεωρώ εαυτόν ευτυχή που απ’ το ’72 και τον «Πινόκιο» κάθε χρόνο πέρναγα από ’κει, απ’ το «Αθηνά» πρώτα, απ’ την «Πόρτα» κατόπιν _ μόνο τον πρώτο «Μορμόλη» δεν είδα γιατί ήμουνα φαντάρος _, και ξεπλενόμουνα. Και είμαι διπλά ευτυχής που πέρσι πρόλαβα να πάω για πρώτη φορά εκεί, την Ζωίτσα μου, την τετράχρονη, και την Σοφούλα μου, την τρίχρονη, με τη μαμά τους και να δούμε την «Μικρή γοργόνα», ένα μικρό διαμάντι σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου. Μπορεί κάποτε να το θυμούνται.

Κρατάω μνήμες αξέχαστες θεάτρου που σπαρταρούσε απ’ τα χρόνια αυτά, κρατάω σα φυλαχτό αυτή την τελευταία (;) παράσταση και θέλω να ελπίζω πως η «Μικρή Πόρτα» μπορεί να αναγεννηθεί απ’ τις στάχτες της. Εκεί θα ’μαι. Κυρία Ξένια Καλογεροπούλου, Σας ευχαριστούμε.

Nα λοιπόν που βρέθηκε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης να περισσεύει μια αποθήκη για ν' αποκτήσει άλλη μια αίθουσα (άλλη μια;;;;!!!) το ΚουΘουΒουΕ το χειμώνα. Για την άστεγη πλέον Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» που ΤΟΣΑ πρόσφερε επί ΤΟΣΑ χρόνια στη θεατρική ζωή της πόλης δε βρίσκεται; Χρόνια τώρα είναι που ετέθη το θέμα κι άκουγα να προσκρούει σε κάτι δικαιολογίες του τύπου «υπάρχουν δυσκολίες με τον ΟΛΘ (σ.σ. Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης)». Για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου βρέθηκαν χώροι στο λιμάνι, χώρος για το Μουσείο Φωτογραφίας βρέθηκε, για το Μουσείο Κινηματογράφου βρέθηκε, για το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης βρέθηκε, βρέθηκε τώρα και για το ΚΘΒΕ… Για την Πειραματική τόσο δύσκολο είναι; Τι ντροπή για τον ΟΛΘ! Τι ντροπή για την Θεσσαλονίκη… 

 

Σας έγραφα στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 27 Ιουνίου πως το θέατρο «Άλμα» περνάει ως θεατρική επιχείρηση, τον επόμενο χειμώνα, στα χέρια του Φάνη Κιρκινέζου του «Ακροπόλ», ο οποίος θα στεγάσει θίασο υπό τον Στέλιο Μάινα με τον Κώστα Φιλίππογλου σκηνοθέτη. Στο «Βήμα», μάλιστα, η Μυρτώ Λοβέρδου, λίγες μέρες μετά, έγραψε λεπτομέρειες για το ολανδικό έργο που επρόκειτο ν’ ανεβάσουν.

Αλλά ο Φάνης Κιρκινέζος έκανε την τελευταία στιγμή πίσω και τόσο το «Άλμα» _ όπου η Κατερίνα Μαραγκού κι ο Βίλης Ανδρέου, οι ιδιοκτήτες του, δεν πρόκειται ν’ ανεβάσουν δική τους παραγωγή _ όσο κι ο θίασος και το έργο έμειναν ορφανά. Συμβαίνουν κι αυτά…

«Μ’ ενδιαφέρουν οι θεσμοί αλλά όχι οι θέσεις» δήλωσε σε συνέντευξη του ο Γιώργος Κιμούλης. Μα, αν δεν απατώμαι, δεν είχε προ ετών αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας;