December 7, 2016

Οι «Ergon» επί το έργον ή Σαν σε όνειρο


Ένα έξοχο έργο της σύγχρονης μουσικής: «In Vain» («Εις μάτην») του αυστριακού Γκέορκ Φρίντριχ Χάας. Γραμμένο (2000), στον απόηχο των αυστριακών βουλευτικών εκλογών του 1999, ως αντίδραση στην απογοητευτική -και άκρως ανησυχητική- εκτίναξη της ακροδεξιάς, από ένα συνθέτη που έχει προσχωρήσει και διαπρέψει στο κίνημα της φασματικής μουσικής, κίνημα που γεννήθηκε τη δεκαετία του ’70, ως αντίδραση στον εξαπλούμενο σειραϊσμό.
Πυκνό, σφιχτό, διάρκειας μιας περίπου ώρας, με υφέσεις, που μέχρι και Ντεμπισί θα μπορούσαν να ανακαλέσουν στη μνήμη, και με εξάρσεις συναρπαστικές, με ένα απολαυστικό όργιο γκλισάντι στην αρχή του, με κάτι «ληθαργικό», ονειρικό, που σε φέρνει σε απόλυτη χαλάρωση, συνδυασμένο με τα -υποχρεωτικά- παιχνίδια των φωτισμών -απόλυτο, κάποιες στιγμές, σκοτάδι στη σκηνή, με αναμμένα μόνο τα φωτάκια των αναλογίων, προβολείς που ανάβουν πολλές φορές, προς το τέλος του έργου, αιφνίδια αλλά στιγμιαία, «εναντίον» του ακροατηρίου,
σαν να επιδιώκουν να το ξυπνήσουν για να συνειδητοποιήσει αυτό που συμβαίνει με την άνοδο της ακροδεξιάς-, το «In Vain» του Γκέοργκ Φρίντριχ Χάας, παρά τον τίτλο του που αποπνέει απογοήτευση, προσπαθεί να περάσει και μηνύματα ελπιδοφόρα.
Το «Ergon Ensemble», ειδικευμένο στη σύγχρονη μουσική την οποία παρουσιάζει και εκτελεί, εδώ και οκτώ χρόνια, με εξαιρετικό, πια, τρόπο, δεμένο γερά ως σύνολο, παρά τη χαλαρή σύνθεσή του και τη συνεργασία του, ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε συναυλίας, με μουσικούς πέραν του βασικού πυρήνα του, οι οποίοι, κατά θαυμαστό, πάντως, τρόπο εντάσσονται αρμονικά στο αποτέλεσμα, αξίζει τον έπαινο και μόνο που παρουσίασε το έργο για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Αλλά και, πέρα από αυτό, το θέμα είναι ΠΏΣ το παρουσίασαν οι «Ergon». Για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο, μετά την, με σπουδαία αποτελέσματα, αποκάλυψη που μας έκαναν του Καναδού Κλοντ Βιβιέ, τον περασμένο Φεβρουάριο, στην ίδια αίθουσα, ερμήνευσαν, και πάλι με τον αποδοτικότατο Ολανδό Κάσπερ ντε Ρο στο πόντιουμ,  και το συγκεκριμένο έργο με απόλυτη προσήλωση στο στόχο: συναρπαστικά.
Το συμπέρασμα. Μία συναυλία «αλλιώτικη» αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα. Και άλλο ένα συν στις επιλογές της «Στέγης».

«Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» του Ιδρύματος Ωνάση / Κεντρική Σκηνή, 6 Δεκεμβρίου 2016.

No comments:

Post a Comment